Bij een integratieve behandeling (of groeibegeleiding) wordt niet, zoals in de klassieke geneeskunde, eerst de diagnose gesteld en daarna de behandeling gegeven. Er is behandeling vanin het begin (al was het maar door het empathisch contact), en er is bijsturing van de diagnose (groeioriëntatie) tot op het laatste moment van de begeleiding. Het gaat immers niet om “genezen” van een welomschreven probleem, maar om een bewust groeiproces waarbij men voortdurend nieuwe remmingen oplost en creatief verkennend opportuniteiten ontdekt.

Een tweede kenmerk is dat, waar mogelijk, zowel gebruik gemaakt wordt van de twee grote invalshoeken: de psychische, die direct op gevoelens, gedrag en inzicht werkt, en vaak (niet altijd) via verbale interactie gaat, zowel bewust (gesprekstherapie) als onderbewust (hypnose, relaxatie, trance), en de cerebrale, die op de biochemische en elektrische processen van de hersenen werkt, en zo de psychische processen ondersteunt en versterkt. We denken hierbij aan medicatie (vooral sommige antidepressiva), meditatie, neurotherapie (zoals neurofeedback, rTMS, EMDR, ECT). Steeds weer wordt aangetoond dat de combinatie van beide elementen sterker werkt dan de optelsom van de twee benaderingen apart, vooral qua effect op langere termijn en preventie.  Het centrum voor Psychotherapie & Lifecoaching werkt graag samen met de behandelende geneesheren.

Een derde belangrijk kenmerk van de integratieve psychoanagogie is dat het de persoon tracht te doen groeien van “lagere” denk- en gedragspatronen (zoals depressie, angstaanvallen, zich laten leven, obsessies, agressie, negatieve assertiviteit en controleobsessies) naar “hogere” zoals positieve assertiviteit (met bv zelfbewust initiatief, leiding nemen, zijn eigen levensgang bepalen), creativiteit en harmonische relaties. Met “lager” en “hoger” wordt niets moreels bedoeld, maar alleen de mate waarin conflicten opgelost worden tussen de eigen behoeften en tussen de persoon zelf en de omgeving (zoals bv. de partner), in een integratie (conflictvrij samengaan), constructief en creatief, in echte zelfrealisatie dus. In de integratieve psychologie gaat men er, geïnspireerd op Freuds visies, vanuit dat de mens in zijn groei vijf stadia kan doorlopen. De psycho-anagogie faciliteert dus de groei van de cliënt doorheen deze vijf stadia.

Een vierde hoofdkenmerk is dat de cliënt, bij het optimaliseren van zijn voelen, denken en doen, evolueert van “oppervlakkig” (concreet gedrag) naar diepere mechanismen. Met “dieper” wordt bedoeld da de cliënt die steeds zelfstandiger van binnenuit zijn functioneren kan regelen. Door het herbelevend bestuderen van de processen op een bepaald niveau tracht men af te dalen naar een grotere zelfsturing. Uiteraard vermindert dikwijls de motivatie van de cliënt van zodra zijn oorspronkelijke klachten verdwenen zijn, en vele personen doorlopen niet alle groeistadia die mogelijk zouden zijn.

Een vijfde hoofdkenmerk is dat men de cliënt zodra mogelijk de waarde van het fenomeen integratie probeert bij te brengen, en hem deze vaardigheid tracht aan te leren. Integreren is immers niet alleen een theoretisch werktuig om uiteenlopende theorieën en denkscholen te verenigen, maar voroal een methode om in het dagelijks leven als individu conflictvrijer te functioneren. Daartoe zoekt men integraties tussen zijn verschillende behoeften, eerder dan pijnlijke keuzes te maken. En ook in relatie en samenwerking leert men integreren: communicatie is tenslotte niets anders dan samen naar een integratie zoeken van de uiteenlopende standpunten.

Er wordt gewerkt op de verschillende niveaus:

(1) het eerste, buitenste niveau van het menselijk functioneren, het observeerbaar gedrag, is psychisch beïnvloedbaar door gedragstherapeutische leerprocessen die dit gedrag af- of aanleren, zoals met desensitisatie voor angstreacties, assertiviteitstraining voor subassertief gedrag, gedachtenstop voor obsessies, memorisatietechnieken voor concentratiestoornissen, enz. Cerebraal beschikken we over kalmeermiddelen bij gejaagd en overangstig, manisch, hyperemotioneel of onrealistisch gedrag (diazepines, incisieve neuroleptica), relaxatieoefeningen.

(2) voor het tweede niveau, de rolgebonden acties en reacties in groep, kan men psychisch proberen de groepsverhoudingen te veranderen door groepstherapie (herbelevingen) waarbij negatieve patronen worden blootgelegd. Daardoor worden deze door alle betrokkenen anders beleefd en dus veranderd. Heel belangrijk is het aanleren van communicatievaardigheden in de relatie. Men kan ook de groepsleden individueel begeleiden, bv. elke partner apart in een relatietherapie. Men ook door bv. ziekteverlof of het gebruik maken van (medisch) gezag de groepsrol van iemand veranderen. Cerebraal zijn er niet meteen middelen voorhanden.

(3) voor het derde niveau, dat van het functioneren van de persoonlijkheid, zijn er vele middelen voorhanden. De psychische omvatten inzichtstimulerende gesprekken, die uiteraard geen theoretische beschouwingen zijn. maar emotiegeladen lessen trekken uit vroegere significante ervaringen. Dit leidt tot aangrijpende herbelevingen, waarbij men in de verbeelding, of door projectie (bv op de therapeut of nabije werk- of familieleden, bv de ouders), of door rollenspel, de vroegere situatie weer evokeert, verwerkt maar er ook nieuw gedrag en inzichten uit leert. De tijdelijke diepe (hoewel eenzijdige) relatie met de therapeut is uiteraard ook een bron van zelfvertrouwen, inzicht en emotionele ontlading, en niet zelden herkent men daarin gedrag dat men onbewust ook elders stelt. Maar ook de cerebrale middelen zijn rijk voorhanden op dit niveau: vooral de antidepressiva die op geen enkele manier te vergelijken zijn met kalmeermiddelen, maar die, ondanks de lage dosis waarmee wij ze toepassen, de inwendige natuurlijke genezingsprocessen, bv. bij depressie, bevorderen. Antidepressiva werken bv ook bij hersenproblemen waarbij veel inwendige frustratie en missen van bevrediging de concentratie en het sociaal contact ondermijnen (ADHD, ADD, ASS, Asperger, enz.). Ook de meditatietechnieken bezorgen ons equivalenten van de genezende dromen, zodat ook hierdoor het emotioneel evenwicht wordt hersteld. Dan is er nog de neurotherapie, waarbij, meestal door bewust veranderen van de hersengolven door neurofeedback, de hersenfunctie direct bevorderd wordt. Bij depressie bv. is het belangrijk om de “negatieve” rechter frontale hesendelen te verzwakken in hun actie, terwijl de linker, “positieve” hersendelen duidelijk in golffunctie moeten gestimuleerd worden. Bij concentratieproblemen zal men, weeral frontaal, de tragere hersengolven beperken ten voordele van de snellere. Een andere neurotherapievorm die ingang begint te vinden is de transcraniële magnetische stimulatie, waarbij sterke magnetische golven worden opgewekt vlakbij de schedel, links stimulerend, rechts temperend. En dan zijn er nog de aloude acupunctuurmethode waarbij men tracht door discrete zenuwprikkeling inwendige neurovegetatieve “evenwichten” te herstellen, en verder cranioscrale therapie, EMDR en EFT. Een combinatie tenslotte van cerebraal en psychisch is het brengen van de persoon in een diepe, randhypnotische trance, door mindfulness, neurotherapie, verbale inductie, tantrische massage en hem vervolgens elementen aan te bieden van constructief denken (bv. fundamenteel zelfvertrouwen, herbeleven en verwerken van verdrongen traumata, stimulerende toekomstvisies in de zin van Assagioli’s psychosynthese).

(4) het vierde niveau tenslotte is het beheersen van zelfsturingsmechanismen, en de kunst tot het bewust integreren van voorheen onverzoenbaar lijkende conflicten tussen de eigen behoeften, of de eigen strevingen en die van de omgeving. De kroon op een waarachtig psycho-anagogisch groeiproces is daarom niet zelden een training tot “optimaal functioneren als mens”, waarbij de modernste vaardigheden tot zelfinzicht en sturen van de eigen stemming en initiatieven wordt bijgebracht. De cliënt is dan als het ware zijn eigen psychoanagoog geworden…

Uit: www.psy.cc – Academie voor Integratieve psychologie

1) Structuur:

1/ aanmelding

2/ kennismakingsgesprek

3/ begeleiding

4/ evaluatiegesprek

2) Tarieven Psychotherapie:

1) individueel:

* in mijn praktijk: 1 uur € 50 ; 1,5 uur € 70

* aan huis/in WZC op de kamer: 1 uur € 55 ; 1,5 uur € 75

2) koppels:

* enkel in mijn praktijk: 1 uur € 60 ; 1,5 uur € 80